Giuliano Tiveron

Lieve papa,

t Is hier zo rustig
en ik duw het zware hek
dat toegang biedt
tot de begraafplaats
langzaam open

Terwijl het piept, zoals altijd
in zijn roestige scharnieren
hou ik mijn adem in
om de rust hier van tevoren
voor hen
niet te verstoren

Want jong en oud
hebben hier elkaar gevonden
Arm en rijk
liggen hier vredig naast elkaar
Geluk en verdriet
zijn op deze plaats
tot niets verbonden
Leven en dood
liggen hier heel dicht
bij elkaar

't Is hier zo rustig
dat doet mijn adem stokken
Heel even maar
sla ik mijn ogen neer
Terwijl een traan vloeit
langs mijn wang
loop ik traag richting uitgang

Terwijl de roestige scharnieren piepen
zeg ik tegen hen
tot een volgende keer
Als ik er dan nog ben

In ons hart leeft je voor euuwig voort

gusto,carlo,rino,sarina,angela,mario,dora, en jou kleinkinderen en achterklainkinderen