Eliane LAGASSE

63 Jaar

Geboren Gent

Overleden 19/01/2013

Eliane LAGASSE

    Rouwberichten

    (4)

    Rouwregister

    1. Marcel en Gilberte Moors Fabrij plaatste een bloem

      Innige deelneming bij het heengaan van Nonk Louis .

    2. Lut De Deken

      Oprechte innige deelneming. Veel sterkte aan de familie.

    3. sabine Oosterlinck

      IN MEMORIAM, DR. E. LAGASSE



      Ik hoor de woorden

      komen,

      dreigend,

      onherroepelijk

      “dit weekend” en

      “weet je het al”…



      nee dus….

      en het leven valt even stil,

      of toch niet, dat was zaterdag al…



      ik hoor

      niets meer

      geen woord,

      geen zucht

      geen och…



      ik zie

      geen zon meer

      geen sneeuwvlok meer

      geen hongerige vraag van ook maar één vogel….



      “ZE” is gestorven

      “de mens in haar” is dood

      haar hart niet meer

      haar ziel niet meer

      haar naam nog even

      tot de sneeuw gesmolten is…



      zo dood kan dood toch niet zijn

      dus fluister

      en luister ik

      maar ik hoor geen “ja” meer

      geen “ik ben hier” meer

      geen “weet je” meer en

      “doe het zo” meer



      zo erg kan het niet zijn, troost ik

      de mens in haar is dood

      haar ziel ging mee

      maar dat kind in haar

      leeft altijd weer

      en altijd meer,



      want dat kind heeft ze gered,

      een hand gegeven,

      verder geleid doorheen dit leven

      zonder boosheid,

      zonder paniek,

      altijd weer kordaat, nu en niet later…



      later komt niet meer voor haar,

      later is voor altijd nu

      en dan kijk ik naar het kind

      dat lacht en giechelt

      naar die ster hoog bovenaan,

      en ik begrijp,

      zo dood is dood,

      zo weg is weg,

      zoveel pijn in de plaats

      voor wie haar heeft gekend,

      voor wie haar lach begreep,

      voor wie haar woede begreep,

      voor wie haar ‘ijsberen door de gang’ kende…



      en ik probeer dat kind te begrijpen

      dat schatert naar de diamant boven

      en even weet ik dan,

      zo weg zal ze nooit zijn,

      zo dood zal ze nooit zijn,

      diamanten kunnen niet sterven,

      diamanten kan je bewaren,

      als je ze had,

      voor altijd,

      in je hart…



      (sabine Oosterlinck) (OK)






      IN MEMORIAM, DR. E. LAGASSE



      Ik hoor de woorden

      komen,

      dreigend,

      onherroepelijk

      “dit weekend” en

      “weet je het al”…



      nee dus….

      en het leven valt even stil,

      of toch niet, dat was zaterdag al…



      ik hoor

      niets meer

      geen woord,

      geen zucht

      geen och…



      ik zie

      geen zon meer

      geen sneeuwvlok meer

      geen hongerige vraag van ook maar één vogel….



      “ZE” is gestorven

      “de mens in haar” is dood

      haar hart niet meer

      haar ziel niet meer

      haar naam nog even

      tot de sneeuw gesmolten is…



      zo dood kan dood toch niet zijn

      dus fluister

      en luister ik

      maar ik hoor geen “ja” meer

      geen “ik ben hier” meer

      geen “weet je” meer en

      “doe het zo” meer



      zo erg kan het niet zijn, troost ik

      de mens in haar is dood

      haar ziel ging mee

      maar dat kind in haar

      leeft altijd weer

      en altijd meer,



      want dat kind heeft ze gered,

      een hand gegeven,

      verder geleid doorheen dit leven

      zonder boosheid,

      zonder paniek,

      altijd weer kordaat, nu en niet later…



      later komt niet meer voor haar,

      later is voor altijd nu

      en dan kijk ik naar het kind

      dat lacht en giechelt

      naar die ster hoog bovenaan,

      en ik begrijp,

      zo dood is dood,

      zo weg is weg,

      zoveel pijn in de plaats

      voor wie haar heeft gekend,

      voor wie haar lach begreep,

      voor wie haar woede begreep,

      voor wie haar ‘ijsberen door de gang’ kende…



      en ik probeer dat kind te begrijpen

      dat schatert naar de diamant boven

      en even weet ik dan,

      zo weg zal ze nooit zijn,

      zo dood zal ze nooit zijn,

      diamanten kunnen niet sterven,

      diamanten kan je bewaren,

      als je ze had,

      voor altijd,

      in je hart…



      (sabine Oosterlinck) (OK)





      IN MEMORIAM, DR. E. LAGASSE



      Ik hoor de woorden

      komen,

      dreigend,

      onherroepelijk

      “dit weekend” en

      “weet je het al”…



      nee dus….

      en het leven valt even stil,

      of toch niet, dat was zaterdag al…



      ik hoor

      niets meer

      geen woord,

      geen zucht

      geen och…



      ik zie

      geen zon meer

      geen sneeuwvlok meer

      geen hongerige vraag van ook maar één vogel….



      “ZE” is gestorven

      “de mens in haar” is dood

      haar hart niet meer

      haar ziel niet meer

      haar naam nog even

      tot de sneeuw gesmolten is…



      zo dood kan dood toch niet zijn

      dus fluister

      en luister ik

      maar ik hoor geen “ja” meer

      geen “ik ben hier” meer

      geen “weet je” meer en

      “doe het zo” meer



      zo erg kan het niet zijn, troost ik

      de mens in haar is dood

      haar ziel ging mee

      maar dat kind in haar

      leeft altijd weer

      en altijd meer,



      want dat kind heeft ze gered,

      een hand gegeven,

      verder geleid doorheen dit leven

      zonder boosheid,

      zonder paniek,

      altijd weer kordaat, nu en niet later…



      later komt niet meer voor haar,

      later is voor altijd nu

      en dan kijk ik naar het kind

      dat lacht en giechelt

      naar die ster hoog bovenaan,

      en ik begrijp,

      zo dood is dood,

      zo weg is weg,

      zoveel pijn in de plaats

      voor wie haar heeft gekend,

      voor wie haar lach begreep,

      voor wie haar woede begreep,

      voor wie haar ‘ijsberen door de gang’ kende…



      en ik probeer dat kind te begrijpen

      dat schatert naar de diamant boven

      en even weet ik dan,

      zo weg zal ze nooit zijn,

      zo dood zal ze nooit zijn,

      diamanten kunnen niet sterven,

      diamanten kan je bewaren,

      als je ze had,

      voor altijd,

      in je hart…



      (sabine Oosterlinck) (OK)





      IN MEMORIAM, DR. E. LAGASSE



      Ik hoor de woorden

      komen,

      dreigend,

      onherroepelijk

      “dit weekend” en

      “weet je het al”…



      nee dus….

      en het leven valt even stil,

      of toch niet, dat was zaterdag al…



      ik hoor

      niets meer

      geen woord,

      geen zucht

      geen och…



      ik zie

      geen zon meer

      geen sneeuwvlok meer

      geen hongerige vraag van ook maar één vogel….



      “ZE” is gestorven

      “de mens in haar” is dood

      haar hart niet meer

      haar ziel niet meer

      haar naam nog even

      tot de sneeuw gesmolten is…



      zo dood kan dood toch niet zijn

      dus fluister

      en luister ik

      maar ik hoor geen “ja” meer

      geen “ik ben hier” meer

      geen “weet je” meer en

      “doe het zo” meer



      zo erg kan het niet zijn, troost ik

      de mens in haar is dood

      haar ziel ging mee

      maar dat kind in haar

      leeft altijd weer

      en altijd meer,



      want dat kind heeft ze gered,

      een hand gegeven,

      verder geleid doorheen dit leven

      zonder boosheid,

      zonder paniek,

      altijd weer kordaat, nu en niet later…



      later komt niet meer voor haar,

      later is voor altijd nu

      en dan kijk ik naar het kind

      dat lacht en giechelt

      naar die ster hoog bovenaan,

      en ik begrijp,

      zo dood is dood,

      zo weg is weg,

      zoveel pijn in de plaats

      voor wie haar heeft gekend,

      voor wie haar lach begreep,

      voor wie haar woede begreep,

      voor wie haar ‘ijsberen door de gang’ kende…



      en ik probeer dat kind te begrijpen

      dat schatert naar de diamant boven

      en even weet ik dan,

      zo weg zal ze nooit zijn,

      zo dood zal ze nooit zijn,

      diamanten kunnen niet sterven,

      diamanten kan je bewaren,

      als je ze had,

      voor altijd,

      in je hart…



      (sabine Oosterlinck) (OK)





      IN MEMORIAM, DR. E. LAGASSE



      Ik hoor de woorden

      komen,

      dreigend,

      onherroepelijk

      “dit weekend” en

      “weet je het al”…



      nee dus….

      en het leven valt even stil,

      of toch niet, dat was zaterdag al…



      ik hoor

      niets meer

      geen woord,

      geen zucht

      geen och…



      ik zie

      geen zon meer

      geen sneeuwvlok meer

      geen hongerige vraag van ook maar één vogel….



      “ZE” is gestorven

      “de mens in haar” is dood

      haar hart niet meer

      haar ziel niet meer

      haar naam nog even

      tot de sneeuw gesmolten is…



      zo dood kan dood toch niet zijn

      dus fluister

      en luister ik

      maar ik hoor geen “ja” meer

      geen “ik ben hier” meer

      geen “weet je” meer en

      “doe het zo” meer



      zo erg kan het niet zijn, troost ik

      de mens in haar is dood

      haar ziel ging mee

      maar dat kind in haar

      leeft altijd weer

      en altijd meer,



      want dat kind heeft ze gered,

      een hand gegeven,

      verder geleid doorheen dit leven

      zonder boosheid,

      zonder paniek,

      altijd weer kordaat, nu en niet later…



      later komt niet meer voor haar,

      later is voor altijd nu

      en dan kijk ik naar het kind

      dat lacht en giechelt

      naar die ster hoog bovenaan,

      en ik begrijp,

      zo dood is dood,

      zo weg is weg,

      zoveel pijn in de plaats

      voor wie haar heeft gekend,

      voor wie haar lach begreep,

      voor wie haar woede begreep,

      voor wie haar ‘ijsberen door de gang’ kende…



      en ik probeer dat kind te begrijpen

      dat schatert naar de diamant boven

      en even weet ik dan,

      zo weg zal ze nooit zijn,

      zo dood zal ze nooit zijn,

      diamanten kunnen niet sterven,

      diamanten kan je bewaren,

      als je ze had,

      voor altijd,

      in je hart…



      (sabine Oosterlinck) (OK)







































    4. sabine Oosterlinck plaatste een bloem
    5. Familie Van Vreckem - Doublet

      Onze oprechte deelneming voor haar echtgenoot, kinderen, familie en vrienden. Dr Lagasse kwam soms nogal raar over, maar was een prima pediater die niet onmiddellijk antibiotica voorschreef om de kinderen te genezen.

      Dit is een groot verlies voor velen, als je ziet hoe ze zich ook voor goede projecten inzette.

    6. Bestuur en leden Soroptimist Mechelen

      We leven mee met de familie en vrienden van Eliane.
      Ze was een Soroptimist in hart en nieren. Haar overlijden is een verlies voor velen.

      Soroptimist Club Mechelen

    7. Josine Cundari

      Verslagenheid, onmacht, ... verdriet. Het raakt me diep dat wij zo vroeg afscheid moeten nemen van een sterke vrouw met een warm hart voor mensen en vooral voor onze kinderen, maar ook van een moeder, een echtgenote en een liefdevolle oma.
      Ik wil langs deze weg vooral mijn medeleven betuigen en wens de familie veel sterkte toe.
      Zij straalde zoveel liefde uit en genoot zoveel van jullie dat het een plezier was om die warmte te mogen opsnuiven.

      Josine

    8. Sandra VH plaatste een bloem

      Wij zullen nooit vergeten dat je steeds met hart en ziel voor ieder kind klaarstond, ongeacht hoe laat het ook was.
      Jij was echt 1 uit de duizend. Het gaat je goed daar aan de overkant. Heel veel sterkte aan haar echtgenoot en haar kinderen en kleinkinderen.
      Fam. Devos - Van Hove
      Kruishoutem