Rouwberichten
(1)- Bron
Familie login
Hier kan enkel ingelogd worden door de beheerder, dit is een naaste van de overledene. Wil u zelf (mede-)beheerder worden van deze pagina, contacteer ons via info@inmemoriam.be. Voor meer info verwijzen we u graag naar onze FAQ.
Heeft u reeds een familie login klik dan hier om in te loggen.
Heeft u reeds een familie login klik dan hier om in te loggen.
Rouwregister
Lieve opa,
Het lukt mij niet echt om nu te slapen.. Ik ben dan maar naar een liedje beginnen luisteren en weer sluip je dan in mijn gedachten. Het valt me op zo'n momenten nog harder op hoe moeilijk ik het heb met jouw dood.. Ik vind het niet zo makkelijk om erover te praten al probeer ik me meestal sterk te houden hoewel dit toch wel zeer moeilijk is.. Elke keer ik hier vertrek, zeg ik nog iets tegen je kaartje, stiekem hopend dat je het toch hoort. Één kleine troost heb ik nu toch al gekregen, je bent na 14 jaar weer samen met oma. Overal neem ik je mee, met je foto op mijn sleutelhanger, maar vooral diep in mijn hart. Op de 6e dag van de maand sta ik weer stil bij het feit dat het weer een maand langer is dat ik je moet missen... Nog steeds hoor ik je stem, je lach, zie ik je gezicht voor mij en soms verschijnt er dan toch een lach op mijn gezicht, gepaard met een traan.. Ik weet dat het tijd is om je los te laten maar ik wil het niet.. De groetjes en een dikke knuffel aan oma. Ik hou van je!
Lieve opa,
Het lukt mij niet echt om nu te slapen.. Ik ben dan maar naar een liedje beginnen luisteren en weer sluip je dan weer in mijn gedachten. Het valt me op zo'n momenten nog harder op hoe moeilijk ik het heb met jouw dood.. Ik vind het niet zo makkelijk om erover te praten al probeer ik me meestal sterk te houden hoewel dit toch wel zeer moeilijk is.. Elke keer ik hier vertrek, zeg ik nog iets tegen je kaartje, stiekem hopend dat je er toch hoort. Één kleine troost heb ik n toch al gekregen, je bent na 14 jaar weer samen met oma. Overal neem ik je mee, met je foto op mijn sleutelhanger, maar vooral diep in mijn hart. Op de 6e dag van de maand sta ik toch weer stil bij het feit dat het weer een maand langer is dat ik je moet missen... Nog steeds hoor ik je stem, je lach, zie ik je gezicht voor mij en soms verschijnt er dan toch een lach op mijn gezicht, gepaard met een traan.. Ik weet dat het tijd is om je los te laten maar ik kan het echt niet... De groetjes en een dikke knuffel aan oma. Ik hou van je!