Rouwen na zelfdoding
Elke verlieservaring doet pijn, ongeacht de manier waarop. Je geeft iemand die je dierbaar was af. Een rouwperiode is ook voor iedereen anders, al kan je stellen dat rouwen na zelfdoding toch anders aanvoelt. Vaak blijf je met veel vragen zitten. Wij proberen je met deze blog verder te helpen.
Een persoonlijk proces
Hoe jij omgaat met het verlies van een dierbare is persoonlijk. Er is geen juiste of foute manier om een verlies te verwerken, ook niet bij zelfdoding. Doe het op jouw manier en doe vooral wat goed voelt. Niets is abnormaal. De ene wil omringd worden door vrienden en familie, de andere net helemaal niet. Weet wel dat als je er nood aan hebt, je bij anderen terecht kan.
Zit je nog met veel vragen? Ga gerust op zoek naar antwoorden. Leg de puzzelstukjes, praat met anderen, overloop verschillende gebeurtenissen, … Doe dit zolang dat je dit zelf nodig acht of totdat je je kan neerleggen bij een gedeeltelijk antwoord. De kans bestaat namelijk dat je niet overal een antwoord op zal krijgen.
Rouw vooral op je eigen tempo. Dag per dag. Vooral in het begin kan het moeilijk zijn om naar de toekomst te kijken. Ook wanneer je denkt dat de zwaarste periode voorbij is, kan je “een terugval” hebben. Dat is normaal, rouwen is een proces met verschillende golven.
De verschillen met een ander rouwproces
In een rouwproces na zelfdoding is het mogelijk dat op een bepaald moment zelfverwijt naar boven komt. Dit kan op verschillende momenten of zelfs helemaal niet. Hierin verschilt een rouwproces na zelfdoding vaak met een ander rouwproces.
Als je de nood voelt om op zoek te gaan naar antwoorden, doe dat dan gerust. Zoek naar informatie, reconstrueer de zelfdoding, kijk het dossier in, of lees je in over verschillende factoren die uiteindelijk kunnen leiden tot suïcidale gedachten. Als je beter kan begrijpen wat er in zijn of haar hoofd omging, kan je misschien zelf ook makkelijker rust vinden.
Het suïcidaal proces
De beslissing om zelfmoord te plegen komt niet van vandaag op morgen. Hier gaat een heel proces aan vooraf. Tussen de eerste suïcidale gedachten tot concrete zelfmoord plannen zit gemiddeld 2,5 jaar, maar verschilt natuurlijk van persoon tot persoon.
Een eerste gedachte kan opduiken bij het willen ontsnappen aan een bepaalde situatie. Deze gedachte kan dan weer een hele tijd wegblijven alvorens opnieuw op te duiken. De signalen die de buitenwereld opvangt zijn enkel het topje van de ijsberg. Het grootste deel van dit proces is niet zichtbaar voor anderen.
Personen in een suïcidaal proces zitten vaak gevangen in een tunnelvisie waarbij de dood de enige uitweg lijkt. Hoe verder ze in deze tunnel zitten, hoe meer ze anderen niet willen belasten met hun “onoplosbaar probleem”.
Jezelf verwijten dat je niets of te weinig in de gaten had is dus niet nodig. Als je al iets opving, is dit maar een klein deel van wat er in de gedachten van die persoon omging.
Wil je graag een dierbare herdenken?