Rouwexpert over dood Frederik Vanclooster (21): “Er is geen dader, en dat maakt het rouwproces extra moeilijk”

Rouwexpert over dood Frederik Vanclooster (21): “Er is geen dader, en dat maakt het rouwproces extra moeilijk”

Bron het Nieuwsblad: 06/01/2020 door Christine De Herdt

Het lichaam van Frederik Vanclooster werd zondagavond teruggevonden in het kanaal Brussel-Schelde. Foto: Jan Van der Perre

Vilvoorde -

De zoektocht naar Frederik Vanclooster uit Vilvoorde liep zondag dramatisch af. Vijf dagen na zijn verdwijning werd zijn lichaam gevonden in het kanaal, vlakbij De Kruitfabriek, waar hij de overgang van oud naar nieuw had gevierd. De onzekerheid voor zijn ouders is misschien weg, maar het moeilijkste moet nu komen, zegt rouwexpert Manu Keirse. “Het is soms veroorzaakt boos te zijn op een dader, en die is er nu niet.”

De hoop op een goede afloop werd gisteren volledig de kop, toen een duiker Frederik Vanclooster terugvond op de bodem van het kanaal Brussel-Schelde . Ietsje minder dan een week had de speurtocht geduurd. Meer dan 200 vrijwilligers kamden de dagen na zijn verdwijning de omgeving uit, samen met de politie. Het resultaat bleef uit. Tot zondag. Voor zijn ouders, journalistenkoppel Kristien Bonneure en Lucas Vanclooster, is de knagende onwetendheid nu misschien wel weg. Maar tegelijkertijd is het voor hen nog maar het begin van een levenslang rouwproces. “Er wacht hen een zware periode”, zegt rouwexpert Manu Keirse.

De verdwijningszaak doet hard denken aan wat heel wat leeftijdsgenoten eerder overkwam. Twee maanden geleden nog verdween Ben Vanleene (28) na een voetbalwedstrijd tussen Antwerpen en Club Brugge. Ook zijn lichaam werd in het Antwerpse Straatsburgdok teruggevonden . Een banaal ongeval, waardoor je je als mama van papa ongetwijfeld afvraagt: hoe heeft hij nu zoiets doms kunnen doen? En hoe doe je dat dan, boos zijn op je kind dat er niet meer is? “Dat kan natuurlijk niet”, legt Keirse uit. “Het is erg dubbel. Je rouwt op een dubbel spoor. ”

Geen dader

Gek genoeg, zegt Keirse, maakt dat het rouwen dubbel zo zwaar. “Wanneer je vriendelijk ontvoerd wordt, of vermoord, zoals in het geval van Julie Van Espen, of wanneer het dood wordt gereden voor de schoolpoort, krijg je een forum om je gevoelens naar te richten. Er is een dader waar je boos kan op zijn. Waar je wrok tegen kan koesteren. Maar in het geval van Frederik gaat dat niet. Want een crimineel van een doodrijder is er niet. Hun dader is eigenlijk hun zoon, want hij is in het water gesukkeld. Je bent dus boos op hem, maar dat is ontzettend moeilijk, want hoe kun je? ”Keirse:“ In dit soort gevallen bestaat het risico dat de papa boos zal zijn op de mama. En omgekeerd. Dat is de pijn van het gemis. En dat is doodnormaal. Je moet die boosheid kunnen uiten. net als een kind dat tegen de tafel loopt en zegt: Stoute tafel!”

Ook het uitblijven van mededelingen maakt het lastig. “Die vaart ligt er al jaren. Hij is er opgegroeid, hij kent die toch? Waarom is hij er dan ingevallen? Moest er een hek staan? Was het een steen waarvan hij gestruikeld was? Had hij te veel gedronken? Is hij onwel geworden? Wellicht zal een autopsie duidelijkheid brengen. En dat is ook nodig. Je moet een verklaring hebben om zijn dood te kunnen begrijpen. ”Zijn laatste gedachtegang blijft levenslang door het hoofd van de nabestaanden gesproken. “Zit je aan het ziekenbed van iemand weet je in vele gevallen exact wat de persoon, die je liefhebt, denkt. Je kunt op een waardige manier afscheid nemen. Maar hier is die gedachtegang in de laatste periode volledig weg. Wat is er in hem omgegaan die laatste momenten? Wat is daar toch allemaal geweest? ”

Laatste uren

Keirse zegt dat het daarom erg belangrijk is dat Frederiks vrienden, mensen die met hem oudjaar hebben gevierd, contact opnemen met zijn ouders. “Zij kunnen zijn laatste uren reconstrueren. Het is ook erg belangrijk dat zij contact blijven houden. De ouders blijven de ouders van die jongen. Alleen leeft hij niet meer. Zij zijn een stuk van hun toekomst kwijt en moeten het doen met 21 jaar herinneringen. Het is belangrijk dat anderen hen helpen die herinneringen levendig te houden.” Noteer daarom de datum dat Frederik verdween met stip in je agenda, adviseert Keirse nog. “En dat hoeft niet moeilijk te zijn. Het is nu een jaar geleden, hij leeft niet meer, Frederik, maar hij dwaalt elke dag nog rond in onze gedachten.”