Kathleen en haar man verloren in 2015 hun zoontje in een tragisch verkeersongeval. Ze schoolde zich om tot uitvaartplanner en rouwtherapeut. “Iedereen beleeft het rouwproces anders. We zouden vooral naar onszelf moeten luisteren, en niet naar wat anderen zeggen”, aldus Kathleen.
Een zeer zwaar verkeersongeval in juli 2015 maakte abrupt een einde aan het prille gezinsgeluk van Kathleen Weuts (39) en haar man Koen Thijs (39) uit Olen. Ze raakte betrokken in een ongeval met een vrachtwagen. Hun zoontje Lou van 11 maanden overleefde de klap niet. Het verdriet was immens. Ze kozen voor een heel persoonlijke uitvaart, met ijskar, want dat was wat Lou het liefste at. Kathleen merkte dat er nog weinig ruimte is in onze maatschappij voor een ander en zeer persoonlijk afscheid. Sowieso hangt rond rouwen en verlies nog een groot taboe. Kathleen besloot zich om te scholen tot rouwtherapeut om vanuit haar eigen ervaring anderen te helpen.
“Het rouwproces start bij het afscheid. Het is enorm belangrijk om dit op een persoonlijke manier te doen, om afscheid te nemen op een manier die bij de persoon past. Ik verloor op mijn 18de mijn vader die toen pas 41 jaar was. Er zat toen al iets rebels in me. Mijn vader had een jongerencafé en hij speelde elke avond ‘Purple Rain’ van Prince als laatste nummer. Dat lied van 9 minuten lang moest op het einde van de afscheidsviering door de boxen schallen”, zegt Kathleen. “Ik vind het belangrijk dat tijdens een afscheid het leven gevierd wordt, dat we echt stilstaan bij hoe die persoon echt was.”
Het rouwproces is vooral een uniek proces. “Het allerbelangrijkste is dat je de focus volledig op jezelf legt. Er plakt geen tijd op rouwen. Het proces is voor iedereen anders. Nog te vaak legt de maatschappij ons op wanneer we moeten stoppen."
"Hoe vaak hoor je wel niet: ‘Veel sterkte’. Er is helemaal geen reden om sterk te zijn. Je mag gerust met twee voeten in de emotie staan en voelen wat je voelt. Na enige tijd krijg je reacties als ‘Nu is het toch tijd om verder te gaan met je leven’. De wereld draait door, maar het is ok als je besluit om toch op de rem te gaan staan, je emoties te tonen en tijd voor jezelf te nemen”, zegt Kathleen.
Volgens de rouwtherapeute is er nog veel training en verandering nodig in de maatschappij. “Burn-out geraakt stilaan ingeburgerd op het werk. Maar ook rond rouwen zouden bedrijven meer opleiding moeten krijgen. Een open communicatie vanuit emotie met respect voor ieders eigenheid en proces is noodzakelijk. De rouwenden zelf geef ik mee: praat erover. Communicatie is enorm belangrijk. Het is absoluut niet gemakkelijk, maar blijf geloven in kleine gelukjes en probeer de zonnestralen te zien, ondanks de traumatische ervaring. Er is altijd een reden om verder te gaan met je leven. “
Na het overlijden van zoontje Lou startte Kathleen het project Lou’k up. Een veelzijdig project waarmee ze het taboe rond rouwen en verlies wil doorprikken. In een eerste actie ontwierp ze positieve rouwkaarten met een enveloppe in een felgele kleur. Er kwam een boekje met het verhaal van Lou en zusje Dot, alsook een werkboek met opdrachten voor kinderen. “We openden eind januari in Herentals een Lou’k up huis, waar we therapie, work- shops en opleidingen organiseren, waar je terecht kan voor een babbel en onze positieve rouwkaarten en koesteren troostkadootjes vindt. Ook afscheidsdiensten passen binnen ons huis. Een totaalverhaal rond rouw en verlies voor jong en oud.” www.loukup.be