Marc Appel

Mijn oprechte deelneming!

Lieve Jan, reis vaardig en goed, we zien je graag!

Van een chambre d'amis fan!
ook: " kunstenaar van antichambre 1986..."
Het één kon niet zonder het ander...je gemis is en blijft.
Dank je.

Liefste Marie-Rose, zelf ben ik ook mama en begrijp ik maar al te goed waarom je zo gevochten hebt voor je Prinsjes. Een mooi gebaar vond ik het dat je eindelijk in het huwelijk bent getreden met Frank. Ik ben er zeker van dat je ouders en je Frank zullen vechten voor je jongens. Je hebt waardig een zware strijd gestreden en je hebt ons jammer genoeg véél te vroeg moeten verlaten. Als er een hemel bestaat, hoop ik dat je een engel bent die waakt over haar Prinsjes. Voor hen blijf je altijd bestaan! Het ga je goed.... Vaarwel.

Na de dood van Piet heb ik even contact gehad met Marc die pas in februari vernomen had dat Piet overleden was (september 2008.)Marc schreef mij "Ik verneem vandaag van Theo Van Roy dat Piet overleden is .
Geloof het of niet, ik wist het niet en , ik ben er sterk van onder de indruk.
Ik heb, in het bijzijn van Theo, zitten wenen als een klein kind
Ik heb veel van hem geleerd, hij was speciaal, maar ik zal hem nooit vergeten"
Wie had kunnen denken dat hij zelf ons nu al zou verlaten. Ik leef ontzettend met jullie mee, heel veel sterkte. We zullen hem nooit vergeten.

Ik herinner me als de dag van gisteren Marc, dat je voor De Morgen met Piet Antierens op stap ging en dat Piet de volgende dag vertelde hoe jullie met de benen op tafel, een grote bel cognac en een dikke sigaar geëindigd waren. Piet was geschokt: jullie kwamen van De Morgen! Het was het begin van een traject waarbij je binnen gevestigde middens ongelofelijke zaken waarmaakte, onnavolgbaar. Hoe je Radio Donna met Piet Van Roe uit de grond hebt gestampt: een saga. Mijn beste en meest memorabele maaltijd ooit heb ik met jou gehad al herinner ik me niet alles meer. Je hebt me ingewijd in het functioneren van de loge waar je uitstapte. Het paste niet bij je: je was nog voor geen vier gaten te vangen. Je zwom zo graag (in de plas bij Hofstade indertijd) en je leefde zo hard. Nu mag je uitbollen en zweven en af en toe eens sardonisch omlaag grijnzen.

Never a dull moment, brainy en hard bij momenten, maar met het hart op de juiste plaats. Kort samengewerkt, maar een onuitwisbare indruk gelaten. Sterkte aan de familie gewenst.

Marc,
we hebben mekaar leren kennen in de Marnix Boekhandel in Antwerpen in dat roemruchtige jaar 1968 en ik mocht je meenemen naar de <Cubaanse Ambassade in Brussel. Wat een feest voor ons prille en naïeve "linksen" want je zat nop op de UFSIA! Later zagen we mekaar sporadisch hier en daar en, net als ik, had je een zoon Jelle! We hadden veel gezamenlijke Vrienden maar gingen andere wegen bewandelen. Mekaar terugzien was wel telkens een feest! En dat gaat nu niet meer gebeuren...Zo gaat dat en in het leven. Maar ik blijf me je herinneren, wees daar zeker van.

Marc,

Voor mij leek je onsterfelijk. Altijd vol ideeën en energie. En toch ben je er niet meer. Al zal je in veel harten worden meegedragen naar de toekomst. 'k Herinner me nog de jaren dat ik met je mocht samenwerken bij de VUM en de kansen die ik dankzij jou kreeg. 'k Wens je familie heel veel sterkte bij je veel te vroege overlijden.

Heidi

Marc, ik zal je blijven herinneren als de man die me kon begeesteren als geen ander.
De laatste jaren hebben we elkaar niet meer gezien, maar je bent voor mij iemand die ik nooit vergeet, als manager en als mens.
Ik wens Hannelore, je kinderen en je familie veel sterkte.

Marc heb ik gekend in 1979-71, in Leuven bij de sociale raad, hij voorzitter, ik vrijgestelde. Een bijzonder boeiende en turbulente tijd die ik niet snel zal vergeten. Marc was de dynamiek zelve. Ik was hem helemaal uit het oog verloren maar heb altijd gedacht: we komen elkaar wel weer ergens tegen... maar te laat, te laat, zoals ook Eric verzucht. Mijn oprechte condoleances aan zijn gezin en familieleden, en met name aan Anke, die ik nog tijdens haar eerste levensjaar heb meegemaakt.