Theodoor Van der Waeteren

Hartelijk dank, Theo, dat ik u mocht kennen als prof.
Pas nu, via tijdschrift Geniaal, verneem ik dat u in 2012 van ons zijt heengegaan
Eén van de weinige profs die de moeilijkste dingen kon uitleggen en uiteenzetten op zo eenvoudige, praktische en klare wijze.
Ik heb bij u mijn thesis gemaakt samen met Guido Bruers in het Theokot "Koppelmeting op transmissieassen"
Ik vond u een aangename, warme en sociaal-voelende prof.
Tot weerziens,
Roland Van Gucht, promotie 1973

Dank U, Theo !

Zo juist op het net gezocht wat er - na een hele tijd - van mijn oude prof. Theo Van der Waeteren geworden is. En wat ik al vreesde, blijkt dus ondertussen gebeurd. In de richting akoestiek het vak mechanische trillingen van hem gekregen. Een man met bergen kennis, veel enthousiasme, nooit afstandelijk, enorm sociaal, met een aangename dosis humor.
"Een trilling met vrijheidsgraden, ik kan dat makkelijk laten zien" (haalt een touw uit z'n jaszak waar 2 moeren in geknoopt zitten) "Mja,... hier vanonder moest ook nog een moer zitten. Die is er blijkbaar afgevallen. Maar ik kan daar ook gewoon mijn sleutels aanhangen."

Een heerlijke man.

Theo Van der Waeteren, was een van die zeldzame professoren met een totale passie voor de mogelijkheden van een ingenieur om de mensheid te verbeteren door technische vooruitgang. Hij was een vernufteling in de waarste zin des woords. Nog tot op hoge leeftijd bleef hij steeds weer met verbluffende suggesties voor de dag komen. Hadden de politici in België en in de rest van de wereld maar meer naar hem kunnen luisteren! Vanaf de eerste minuut dat je met Theo sprak, want zo wilde hij informeel genoemd worden, wist je dat hier het intellect een andere versnelling nam. Het was een groot voorrecht zijn student geweest te zijn. In de traditionele jaarlijkse theater-revue van de Vlaamse Technische Kring waarin de proffen geïmiteerd werden heb ik in 1970 als vierdejaarsstudent burgerlijk ingenieur E.W. zijn alter ego mogen spelen. Om een zo goed mogelijke acteerprestatie neer te zetten, ging ik hem extra bestuderen in zoveel mogelijk colleges, ook die waar ik niets verloren had. Dit wekte natuurlijk zijn nieuwsgierigheid. Op een dag zei hij me: ik denk dat wij familie zijn, want mijn grootmoeder heette Seraphine Verbraeken. Het zei me niets, maar pas zeer onlangs – Theo heeft het helaas niet meer beleefd - ondekte ik na een nogal lange zoektocht dat dit naar alle waarschijnlijkheid de zus van mijn overgrootvader Eduard moet geweest zijn.
Theo heeft het gemis dat zijn privé-leven beheerste nooit voor zijn studenten verborgen gehouden en ook dit was voor velen onder ons een levensles. Bedankt, Grote Geleerde, waar Vlaanderen in zijn geschiedenis fier op moet zijn, rust in vrede!

Carl Verbraeken, promotie 1972

Met deze bied ik aan al de familieleden, in naam van mijn overleden tante - JUFFROUW VERBIEST - mijn oprechte deelneming aan.
Effectief tot haar laatste levensdag vertelde ze mij steeds welke uitstekende leerling " Doorke" was in het eerstel leerjaar in de jongenschool. Tot haar overlijden kwam haar "Oud - leerling" haar nog bezoekjes brengen in Mariakerke (Gent), wat voor haar een groot plezier en eer was.
Dit klein berichtje om U moed en sterkde te wensen. Vinck Lina

Als ge "den Door" mee had op het kamp van de schouten, dan kon het nooit stuk!
Als "Prof Theo" wist hij de stof zo uit te leggen, dat wij het allemaal begrepen!
Hoop, voor de nazaten, dat er zo ooit nog een speelvogel-prof komt.
Bedankt Theodoor!

mijn deelneming bij het overlijden van professor Van Der Waeteren;den Theo, waar ik als student mooie herinneringen heb aan over gehuoden. Hij was niet alleen een goede prof maar ook iemand met goede ziel. Wij zullen U missen maar niet vergeten.

Den THEO! Een van de enige constantes in meer dan 50 jaar Ingenieursopleiding in Leuven. Morgen die Lore zingen is er misschien een beetje over hoewel..... Als het de enige en correcte Theoversie was zou je het wel kunnen smaken. Bedankt voor je verhalen, bedankt voor je steun aan VTK en de studenten. Je lint en titel van praeses honoris causa die je kreeg na je emeritaat waren meer dan verdiend. Rust in vrede maar over de relativiteit en de waarschijnlijkheid daarvan zal je wel je eigen mening hebben.
Ward (praeses VTK 97-98)

Ik herinner mij Theo als een mens met passie voor techniek die ijverde door zijn enthousiaste deelname voor het behoud van het echte studentenleven.. Hij slaagde erin statistiek zeer eenvoudig weer te geven met nadruk op het eerlijk, ingenieursmatig gebruik ervan (voorbeeld dat spontaan bij mij opkomt : Als je verbanden zoekt tussen vele parameters zul je uiteindelijk wel twee parameters vinden die toevallig correleren zonder dat er een verband is....).

Dank en sterkte voor de nabestaanden.